MANASTIR LEPAVINA - SRPSKA PRAVOSLAVNA CRKVA

A+ A-

Rodio se i upokojio na Blagovesti



Završio je sve bogoslovske škole svog vremena. Oslobođen je iz zatvora 1946. godine gde je robijao kao “narodni neprijatelj”..



Iz tek osnovane Eparhije valjevske ovih dana je najavljeno da će, već na prvom narednom zasedanju Svetog arhijerejskog sabora SPC, episkop valjevski Milutin predložiti kanonizaciju u svece oca Justina Popovića, dugogodišnjeg arhimandrita ženskog manastira Ćelije kod Valjeva.



Sudbina je htela da se Blagoje Popović rodi na Blagovesti 1894. godine u Vranju, u porodici koja je decenijama bila sveštenička, ali i da se upokoji na dan svog rođenja-na Blagovesti 1979. godine u manastiru Ćelije, kod Valjeva, gde je i sahranjen. Mladi Blagoje završio je sve bogoslovske škole svog vremena. Profesor u beogradskoj Bogosloviji "Sveti Sava" bio mu je Sveti Nikolaj Velimirović, rođen u susednom selu Lelić, nedaleko od Ćelija. Malo je poznato da se kao dvadesetogodišnjak, tek što je završio Bogosloviju, našao u četi mladih bolničara i sa srpskom vojskom u krvavom Prvom svetskom ratu stigao do Skadra. Tu je uspeo da ostvari svoju davnašnju želju, da se zamonaši i uzme monaško ime Svetog Justina.



Stigao je, zatim, da završi studije teologije u Petrogradu i Oksfordu, bude nastavnik Bogoslovije u Sremskim Karlovcima i doktorira u Atini, na tamošnjem univerzitetu, što mu nije bilo teško jer je, kako su zabeležili njegovi biografi, savladao i govorio više stranih i modernih svetskih jezika, od staroslovenskog i latinskog, do engleskog, francuskog, nemačkogÖ Ostalo je, takođe, zapisano da je sa Branislavom Petronijevićem osnovao Srpsko filozofsko društvo 1938. godine, a uređivao je i časopis Hrišćanska misao.



Teško je podnosio i tragediju srpskog naroda u vreme nemačke okupacije 1941. do 1945. godine, genocid, a smetao mu je i komunizam. Zato je ratno vreme i okupaciju proveo, uglavnom, u našim manastirima pomažući desetkovanoj srpskoj crkvi sa kojom je delio sudbinu. Po dolasku nove komunističke vlasti u Jugoslaviju, biva proteran sa Beogradskog univerziteta sa mnogim tadašnjim profesorima, a zatim uhapšen, a zamalo nije proglašen i "narodnim neprijateljem". Oslobođen je iz zatvora na intervenciju patrijarha Srpskog Gavrila 1946. godine. Proteran sa univerziteta, bez penzije, lišen ljudskih, verskih i građanskih prava, Justin je sigurnu ruku i topli kutak našao kod sestrinstva manastira Svetih arhanđela u Ćelijama 1948. godine na čijem je čelu tada bila igumanija Sara, hrabra i mudra. Ni tada ga ondašnja vlast, posebno Ozna i Udba u Beogradu i Valjevu nisu ostavljale na miru. U vreme održavanja važnijih crkvenih događaja kao što je zasedanje Svetog arhijerejskog sabora u Beogradu, bilo mu je zabranjeno da izlazi iz manastira verovatno iz straha da ne utiče na ostale kao veliki antikomunista. Pored svega što mu se događalo nije ćutao i klimao glavom. Svojim besedama obraćao se verujućem i ostalom narodu u manastiru Ćelije, ali i u crkvama valjevskog kraja.



Kod njega su dolazili u to doba mnogi ljudi iz naše zemlje i mnogih krajeva Jugoslavije i inostranstva, ugledni profesori, doktori, pisci, psiholozi, studenti, obični ljudi da ga vide i čuju, pitaju za duhovni savet ili zamole za njegove bogougodne molitve za vreme dnevnih i noćnih bogosluženja koje su svakodnevno održavane, a koje su isceliteljski pomagale bolesnima, nesrećnima, razočaranimaÖ Uz sve to Justin je u tišini manastira Ćelije, do duboko u noć, nastavljajući svoj monaški život, nastavio da čita i piše knjige iz oblasti filozofije pravoslavlja, propovedajući Jevanđelje Hristovo. Napisao je i objavio na desetine knjiga i naučnih radova, koji su prevedeni širom sveta. Tu su pored "Dogmatike pravoslavlja", univerzitetskog udžbenika, još i studije o Dostojevskom, zbog koje se, kako kaže "dugo mučio" ali i učio, "Istina o SPC u komunističkoj Jugoslaviji", tumačenja Svetih jevanđelja, više od deset knjiga "Žitija svetih", "Pravoslavlja i ekumenizam"Ö Otac Justin odazvao se i pozivu đenerala jugoslovenske vojske u otadžbini Dragoljuba-Draže Mihailovića i za svesrpski kongres koji je održan u selu Ba, kod LJiga, kao najveći srpski teolog napisao i poslao svoje mišljenje o tome kakav treba da bude odnos crkve i države u novoj državi, posle oslobođenja Jugoslavije. Već su poodmakle pripreme za podizanje hrama kod manastira u Leliću koji bi bio posvećen ovom svecu.



SVETITELJ ZA ŽIVOTA



Dr Justin Popović bio je i duhovni otac mnogih monaha i monahinja, sveštenika-Amfilohija, Artemija, Atanasija Jevtića, Irineja Bulovića i drugih. Zato ne buni što su oca Justina još za života mnogi proglasili za svetitelja. Do sada je urađeno na desetine ikona sa njegovim likom, u Srbiji, Grčkoj, Francuskoj, Rusiji i Americi, svetogorski monasi napisali su tropar i druge delove službe, a njegov grob u Leliću sada je postao mesto poklonjenja.







Jovan Stojić



Izvor: Glas javnosti, 22.11.2006.

A+ A-